Met een valies vol kaartjes, briefjes, geschenkjes en Belgische producten. (waarvoor dank!)
Ik heb hen eens het echte Afrika laten zien, van de township naar de prachtige bergen en alles ertussen in.
De missie was om hen te laten zien hoe sommige mensen hier leven en toch zo gelukkig zijn met het weinige beetje dat ze hebben.
En dat heb ik dan ook gedaan. Ik nam ze mee naar Patricia, die jullie al kennen uit mijn vorige blogbericht.
En terwijl papa aan het helpen met klussen was, nam ik met mama een korte townshiptour.
Er waren momenten waarop ze waarschijnlijk dacht, nu worden we ofwel aangevallen, ofwel beroofd ofwel vermoord.
Maar niets was minder waar, mensen waren zo lief, zo vriendelijk en heel leuk om mee te praten.
Mochten de oudjes alleen door de township gelopen hebben, ze deden in hun broek.
Ik heb ze laten zien wat er anders is dan het beeld van de krottenwijken dat ze van op tv kennen. Mensen hebben niets, of amper iets. Maar ze zijn gelukkig, velen doen heel hard hun best om toch rond te komen, om hun kinderen alles te geven wat ze kunnen betalen, mensen die heel hard werken. Niet allemaal natuurlijk, maar ook niet iedere belg eet graag chocolade. Zodus.
Voor mij is de missie dus geslaagd.
We hebben natuurlijk ook de toerist uitgehangen, we zijn naar monkeyland geweest, naar birds of eden. We zijn vaak lekker gaan eten, ik heb ze laten kennismaken met de echte afrikaanse braai en ik heb me goed laten verwennen.
Nu zijn ze veilig terug naar huis vertrokken.
En heb ik weer een dosis bemoedering en bevadering gekregen om de komende 2 maanden door te komen.
Tot de volgende!
( ps volgende blogbericht gaat over een safari en zwemmen met zeehonden die in u benen bijten)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten