Het is een van mijn laatste berichtjes, met als domme reden dat ik binnen enkele uren (een stuk of 80) weer met beide voeten op Belgische bodem sta.
Ik weet niet of ik daar blij of niet blij mee ben, ik weet alleen dat mijn poep weer zeer gaat doen van op het vliegtuig te zitten.
Een tele-tijdsmachine, dat mogen ze eens uitvinden. Flits van hier naar daar. Ik zou dan echt nooit meer thuis zijn.
Mijn titel van dit berichtje wijst er op dat we met de Zuid-Afrikaanse sociaal werkers zijn samengekomen. Olé, een voorbeeld voor onze generatie opvolgers. Met z'n vijven hebben we dus wat rond gereden in het Zuid-Afrikaanse landschap.
En wat een landschap dan nog.
GEWELDIG.
Vorige zondag kwamen Emile, Elisa en Lotte aan in Plettenberg. Na daar een beetje genoten te hebben van elkaars gezelschap, kwam het harde afscheid van BIA en onze vriendjes daar.
Het was even tanden bijten om de traantjes te onderdrukken, maar het is een tijdelijk afscheid. Op een dag lopen de wegen wel weer samen (of daar zorgen we wel voor). Na het afscheid woensdagochtend gingen we richting Knysna en Mosselbay. Knysna is echt het Oostende van ZA. Dus hebben we daar efkes de toerist uitgehangen. We zijn op de Heads gegaan, het hoogste punt van Knysna, tussen de zee en de bergen. (Prachtig uitzicht, kan ik je garanderen). En dan zijn we maar pizza gaan eten. Hihi, we leven als bourgondiërs. Na een pitstop bij een boom die ouder is dan 850 jaar, gingen we richting Mosselbay, waar we een luxe appartementje hadden gehuurd. Verdikke, da was tof. Daar ook weer een beetje de toerist uitgehangen en natuurlijk de braai (bbq) aangestoken. We zijn intussen zo gewoon dat we Afrikanen zijn, dat zelfs braaien een gewoonte is geworden. En aangezien het weer het hier nog altijd toelaat, waarom niet éh?!
Donderdag richting volgende stop, cape agulhas. Het punt waar de Indische en Atlantische oceaan samenkomen. (toerist in hart en nieren)
Donderdagochtend richting Hermanus geweest, waar we een heel leuke backpackers hadden, met -oh jawel- Jacuzzi met zicht op de sterrekes. (het leven is toch schoon éh).
Ik moet wel melden dat in Hermanus nu ne keer gene walvis zijne kop heeft laten zien. Maar we hebben er gezien, onder water, we beseften het alleen niet (als je het maar kan uitleggen éh).
We hebben wel een belgische bakkerij gevonden, ik zweer u, we waren gelijk kinderen in een speelgoedwinkel. Na 4 maanden eindelijk nen goeien boterkoek. Verdikke da was goed.
Na Hermanus, gingen we naar Stellebosch en Franschhoek, om ons Lotte af te zetten. Daar hebben we nog een wijntje gaan proeven, La Motte, voor de geïnteresseerden.
Na die pitstop gingen we richting een stukje hemel op aard, Cape town.
En zo zit ik weer waar alles begon, zicht op waterfront en table mountain. Te genieten van een graad of 20-22. (Winter in ZA).
En binnen enkele dagen ben ik terug thuis (donderdag om 12u ongeveer- met openbaar vervoer weet je natuurlijk nooit). Met dubbele gevoelens, een valies vol souvenirs (die meer weegt dan eigenlijk mag) en een pak levenswijsheid en zelfkennis.. Klaar voor een volgend avontuur!
Tot binnenkort!
