Social work goes international.

Dag lieve bloglezers

Het is een van mijn laatste berichtjes, met als domme reden dat ik binnen enkele uren (een stuk of 80) weer met beide voeten op Belgische bodem sta.
Ik weet niet of ik daar blij of niet blij mee ben, ik weet alleen dat mijn poep weer zeer gaat doen van op het vliegtuig te zitten.
Een tele-tijdsmachine, dat mogen ze eens uitvinden. Flits van hier naar daar. Ik zou dan echt nooit meer thuis zijn.

Mijn titel van dit berichtje wijst er op dat we met de Zuid-Afrikaanse sociaal werkers zijn samengekomen. Olé, een voorbeeld voor onze generatie opvolgers. Met z'n vijven hebben we dus wat rond gereden in het Zuid-Afrikaanse landschap.
En wat een landschap dan nog.
GEWELDIG.

Vorige zondag kwamen Emile, Elisa en Lotte aan in Plettenberg. Na daar een beetje genoten te hebben van elkaars gezelschap, kwam het harde afscheid van BIA en onze vriendjes daar.
Het was even tanden bijten om de traantjes te onderdrukken, maar het is een tijdelijk afscheid. Op een dag lopen de wegen wel weer samen (of daar zorgen we wel voor). Na het afscheid woensdagochtend gingen we richting Knysna en Mosselbay. Knysna is echt het Oostende van ZA. Dus hebben we daar efkes de toerist uitgehangen. We zijn op de Heads gegaan, het hoogste punt van Knysna, tussen de zee en de bergen. (Prachtig uitzicht, kan ik je garanderen). En dan zijn we maar pizza gaan eten. Hihi, we leven als bourgondiërs. Na een pitstop bij een boom die ouder is dan 850 jaar, gingen we richting Mosselbay, waar we een luxe appartementje hadden gehuurd. Verdikke, da was tof. Daar ook weer een beetje de toerist uitgehangen en natuurlijk de braai (bbq) aangestoken. We zijn intussen zo gewoon dat we Afrikanen zijn, dat zelfs braaien een gewoonte is geworden. En aangezien het weer het hier nog altijd toelaat, waarom niet éh?!

Donderdag richting volgende stop, cape agulhas. Het punt waar de Indische en Atlantische oceaan samenkomen. (toerist in hart en nieren)
Donderdagochtend richting Hermanus geweest, waar we een heel leuke backpackers hadden, met -oh jawel- Jacuzzi met zicht op de sterrekes. (het leven is toch schoon éh).

Ik moet wel melden dat in Hermanus nu ne keer gene walvis zijne kop heeft laten zien. Maar we hebben er gezien, onder water, we beseften het alleen niet (als je het maar kan uitleggen éh).
We hebben wel een belgische bakkerij gevonden, ik zweer u, we waren gelijk kinderen in een speelgoedwinkel. Na 4 maanden eindelijk nen goeien boterkoek. Verdikke da was goed.

Na Hermanus, gingen we naar Stellebosch en Franschhoek, om ons Lotte af te zetten. Daar hebben we nog een wijntje gaan proeven, La Motte, voor de geïnteresseerden.
Na die pitstop gingen we richting een stukje hemel op aard, Cape town.

En zo zit ik weer waar alles begon, zicht op waterfront en table mountain. Te genieten van een graad of 20-22. (Winter in ZA).

En binnen enkele dagen ben ik terug thuis (donderdag om 12u ongeveer- met openbaar vervoer weet je natuurlijk nooit). Met dubbele gevoelens, een valies vol souvenirs (die meer weegt dan eigenlijk mag) en een pak levenswijsheid en zelfkennis.. Klaar voor een volgend avontuur!


Tot binnenkort!

3 x keer is scheepsrecht.

Beste lezers

Eerste goed nieuws: bachelorproef is binnen. Olé! Met dank aan Matthias om koerier naar de drukker te spelen.

Tweede goeie nieuws: Vandaag zijn onze 3 medestudenten/medereisgezellen aangekomen.
Een hele dag gezelschapsspelletjes gespeeld. Altijd leuk éh zeg.

Derde goeie nieuws: we hebben een heel weekend op restaurant en café geweest. We hebben ook een goed afscheidsfeestje gegeven op vrijdagavond. Dus zaterdag was een hangover day.

Meer heb ik niet te melden.
Volgende verslagen volgen op mijn trip richting Kaapstad, het zal eindigen waar het al is begonnen.


Drukkies
Tal

Laatste week van mijn stage.

Hallo iedereen,

Vorige week was mijn laatste weekje voor Born in Africa.
Nog een laatste keer lesgeven, nog een laatste keer life skills, nog een laatste keer huiswerkklas.
Alles begint op zijn einde te lopen. En ik kan met zekerheid nu zeggen dat deze stage de beste beslissing in mijn leven is geweest. Ik heb iedere dag genoten, ondanks de zware verhalen en de lastige momenten. Voor mezelf kan ik zeggen dat ik geslaagd ben in mijn opdracht.
En om het met een mooie quote te zeggen: " Not all of us can do great things, but we can do small things with great love."

Dit weekend was ook het laatste kamp van mijn BIA carrière. Heel erg genoten van het aangename gezelschap van 30 kinderen, leeftijden van 14 tot 21 jaar. Heel veel prachtige Afrikaanse dancemoves gezien, want die mannen, die kunnen er wat van! We moesten ons als vrijwilligers natuurlijk ook bewijzen dat we geen pussies zijn en deden mee het hindernissenparcours met de kinderen. Op zo'n momenten besef je hoe slecht je conditie is.

En als afsluiter nog eens een mooie foto met mijn peetsister :)

Tot binnenkort ergens, na mijn definitieve afscheid van het land waar ik duidelijk mijn hart verloren ben.

Geen berg te hoog voor mijn schoenen!

Dag mijn lieve bloglezers.

Op internet weet je natuurlijk nooit wie je blog leest, maar ik heb het dus enkel over deel dat ik ken, die zijn lief :)
Bon, dat weer even terzijde.

Hier het nieuwtje van de dag.
IK HEB GISTEREN EEN BERG BEKLOMMEN!
En niet de poelberg of de kemmelberg éh. Robberg.
Jeja, Robberg, tik dat maar eens in Google.

Met z'n viertjes hebben we de berg beklommen.
We zijn er wel van 11.30 - 17u aan bezig geweest.
Maar we hebben de top bereikt! Olé.
En dat op mijn Vans, geen bergschoenen nog niets, kwaliteit van die schoenen is zeker bewezen gezien ik nog al mijn ledematen en al mijn tanden heb. Hoeraa!

Voila, dit vreugdevolle nieuws wilde ik even met jullie delen.

Een ander vreugdevol nieuwtje is dat er foto's van mij in het weekendmagazine van het nieuwsblad komen. Dus al wie in Meulebeke woont, hou het in de gaten! Het zou een kleine bescheiden fotoreportage zijn van een random day in South Africa. Een voorsmaakje zie je ook hieronder :)

Voila dat is het een beetje voor de voorbije week.
Enkel nog wat fotootjes,
Tot schrijfs!
Ek is baie lief vir julle!

Ik leef in een routine.

Goeiemorgen deze morgen.

Het is tijd dat ik weer eens iets neerschrijf, want ik geef toe ik heb jullie een beetje zitten verwaarlozen.
Daar zijn gewoon enkele redenen voor, ik ben in een routine gevallen hier. Ik ben hier beginnen leven, zoals ik in Meulebeke leef. Daarnaast is er de voorbij weken niet zo heel veel spectaculairs gebeurd. Daarnaast is het ook zo dat ik al hele dagen achter mijn pc zit om een bachelorproef te typen dus een blog is extra tikwerk. Maar bon, ik begin er toch maar eens aan.

Het weer is nog steeds oké, op 1 mei was het 33 graden. Dus daarover mag ik zeker niet klagen.
(ik kon toch niet bloggen zonder jullie jaloers te maken éh, not my style)
Verder zijn er maar kleine dingen te beleven geweest. Een keer of 3 bbq'en, een paar keer gaan feesten, het kotleven in Africa.
Daarnaast ben ik ook meegeweest met een van de mentoren op huisbezoek. Daar zie je toch situaties die je normaal niet ziet. Van de 6 huizen zie ik bezocht, had 1 een douche. Kan jij je een leven inbeelden in het land van de eeuwige zon waar je geen douche hebt? Ik toch niet.

Dat is een moment waarop ik me realiseer dat alles wat ik hier zie nog niet altijd naar binnensijpelt. Dus ik denk dat ik pas mijn klop ga krijgen als ik terug ben.
Want ik zie hier veel miserie, dat kan ik zeggen.

Verder is het nog 1 maand en 10 dagen dat ik in het buitenland ben. Mijn stage loopt normaal eind mei ten einde, dan is mijn thesis binnen en dan ga ik nog wat rondreizen met andere studenten van mijn school.
Daarnaast zijn we vorig weekend op kamp geweest met ongeveer 50 jongens tussen 10 en 13. 't Was lastig maar plezant, hiervan volgen ook wat foto's. 

Hieronder volgen ook nog wat leuke foto's van de simpele dagen des levens.

Tot schrijfs !

Dat noemen ze nog eens goed van de grond gaan!

Ik ben eigenlijk nog iets heel belangrijks vergeten met jullie!
Ik ben van de grond gegaan!

Jaja, je leest het goed! Van de grond gegaan, de volle 216 meter!
Geen paniek, ik hing veilig vast aan een elastiekje :)

just an ordinary 2 weeks in plett

Hallo lieve schatjes van me.

Ziehier weer het begin van een nieuw blogbericht.
Het is weer een eindje geleden.
Ik heb dus weer heel wat te vertellen, over zwemmen met zeehonden bijvoorbeeld.
Vorige week vrijdag zijn we met z'n vijfjes naar het Seal swimming gegaan.
Allemaal in ons ultra sexy, nauw aansluitend en alles behalve flatterende wetsuit.
Alhoewel het een warme dag was, toch was het water maar ijsblokjestemperatuur. Dus lang leve de wetsuit!

De zeehondjes waren heel schattige beestjes die heel graag hun tanden lieten zien. Volgens mij vonden ze het water ook een beetje te koud, waardoor ze graag hun tandjes zetten in alles wat bewoog en warm was. Zwemvliezen, voeten, benen en tenen. Met als gevolg dat iemand van ons groepje slachtoffer werd van de laffe moordpoging door mister zeehond. Het gevolg, een gat in het been.
Gelukkige zorgt de Afrikaanse zon ervoor dat alle wonden snel genezen zijn, waardoor we zondag dus lekker naar het game reserve konden gaan.

Een game reserve is een natuurpark waar je alle toffe beestjes kan spotten zonder een kooi er rond zoals in de zoo van Antwerpen.
Het was heel leuk om nog eens een babbeltje te maken met vriendjes de struisvogel, de giraffen, de leeuwen, de neushoorns en nijlpaarden. Heel gezellig allemaal!

Vrijdag was het Sara haar vertrek, na 7 weken is het hier plots wel heel stil in huis. We zijn nog maar met 4, gelukkig was er veel bezoek om toch nog een beetje kabaal te maken.

Dit weekend hadden we even genoeg van al die beesten en gingen we dus maar bootje varen op keurboomsrivier.
Ik heb blijkbaar een verborgen talent om bootjes te besturen, aan de volle 5 km per uur. Je had ons moeten zien vliegen. We waren zo snel dat we de zandbank niet hadden gezien en er te pletter in vastgereden waren. Maar team vrouwenboot wist dat snel op te lossen, gelukkig maar. Anders gingen we daar schoon gestaan hebben.

Voila,
Just an ordinary 2 weeks in plett!

Drukkies, jullie liefste negerin
Talitha :)